2012-05-22
Dostęp do
wpisu:
Publiczny
| Czy to zegarek zwariował, czy to ja...? (czytano: 585 razy)
(POPRAW WPIS , DODAJ ZDJĘCIE)
Jeden trening, najzwyklejszy trening zmienił moje podejście do biegania i nauczył mnie, że organizm pamięta. Pamięta to, że kilka miesięcy całkiem nieźle biegał i że chce do tego jak najprędzej powrócić.
21:30, półtoragodzinne bieganie niezrealizowane. Myślę sobie, że rozczaruję mojego "trenera", Kierownika, więc muszę się przemóc i ruszyć tyłek na tuptanie. Wezmę ze sobą butelkę wody, by w razie suchości w gardle siorbnąć małego łyczka.
Podobało mi się jak nigdy. Przez pierwsze 6 kilometrów biegłam idealnie po 6:40min/km, tak jak zakładał trening, aczkolwiek to przypominało pełzanie żółwia i wprawiało mnie w stan zamulenia. Konspiracyjnie oszukując mój organizm, przyspieszyłam. Tak bardzo dodałam gazu, że przez 5,5km biegłam tempem 5:40min/km, by później znów wrócić do ślimaczego tempa, by się nie zajechać. Najprzyjemniejsza zabawa biegowa w ostatnim czasie sprawiła, że nie zatrzymując się ani na sekundę przebiegłam prawie 14 kilometrów. Woda? Używałam jej tylko po to, by nawilżyć usta, więc prawie w ogóle jej nie spożytkowałam. W domu płakałam ze szczęścia - w końcu osiągnęłam coś niemożliwego, bo jak wiecie, tuptam regularnie dopiero od max. dwóch tygodni. Choć biegłam krócej o 5 minut niż zamierzałam, byłam niesamowicie zmęczona, co w sumie mogło być zrozumiałe. Jakby nie patrzeć, pobiłam mój rekord w ciągłym biegu i zastanawiam się, co będzie, jeśli dalej będę nad sobą pracować. Wierzę w to, że jeszcze mogę dobrze biegać. Tak dobrze, by kiedyś powiedzieć "jestem gotowa na zmierzenie się z maratonem".
Odliczam dni do mojego najukochańszego półmaratonu, który znając życie będzie dla mnie niezłą gehenną i walką o wynik. Zostało 19 dni. Wraz z zawodami w Wolsztynie będę biegać jeszcze 9 razy. Tylko 9!? Wyobraźcie sobie, moi kochani, że dzisiaj odczuwam pewien głód biegowy, bo najchętniej poszłabym biegać. Jak na złość, w moim "planie treningowym" mam dwa dni wolnego i chyba urządzę sobie w pokoju jakąś zumbę czy coś w ten deseń, by wytworzyć w sobie dawkę endorfin.
Uff, już mam koniec matur i to, co nabroiłam na ustnych egzaminach, tego nie powtórzy nikt. Nie będę się chwalić moimi wynikami, gdyż reasumując poszło mi dość... chwiejnie? Tak, to dobre słowo. Dochodzę do wniosku, że lepiej posługuję się językiem angielskim niż językiem ojczystym. Takie życie, niestety fest kosmopolita się ze mnie zrobił.
Aha, na wczorajszym treningu miałam okazję sprawdzić waniliowy specyfik, o którym ostatnio Wam wspomniałam. TAK, działa! Żadne bezczelne komarzysko nie raczyło skosztować mojej krwi!
Serdecznie Was pozdrawiam, Justine. ;-)
Blog moga komentować tylko Przyjaciele autora
snipster (2012-05-22,13:34): Brawo! :) powoli krok po kroczku można dojść wszędzie ;)
Honda (2012-05-22,14:12): W takim razie "ukradnę" Twój pomysł na waniliowy specyfik i też go zastosuję! Cieszę się, że idzie Ci tak dobrze! :)))
Namorek (2012-05-22,14:51): Cóż to za waniliowy specyfik - proszę o bliższe dane . Pozdrowionka :-))) I powodzenia w Grodzisku . My również tam będziemy jak co roku .
renia_42195 (2012-05-22,20:21): Gratuluję matury !!! Nikt nie będzie Cię pytał w przyszłości o wyniki !!! Najważniejsze, że do przodu i możesz wybrać teraz jakąś uczelnię :))) Zapraszam do studiowania w Poznaniu :))) A biegać będziesz wspaniale :) Ty się martwisz o maraton? Dasz radę !!! Ciesz się teraz zdana maturą - pozdrowienia i do zobaczenia w Wolsztynie :))
Honda (2012-05-23,22:19): Kochana! Tak jakbym ja była nie wiadomo jaka! :) przeceniasz mnie :)
|
