2013-12-09
Dostęp do
wpisu:
Publiczny
| „Ku Jaskini Platona” (czytano: 590 razy)
(POPRAW WPIS , ZMIEŃ ZDJĘCIE , USUŃ ZDJĘCIE)
PATRZ TAKŻE LINK: https://www.youtube.com/watch?v=X1wy-Bat1mk
Stało się! Po długim okresie intelektualnej posuchy, pojawił się na MP tekst niebezpiecznie bliski granicy geniuszu. Od razu wyznam, iż krew mnie zalewa, bo to, do ciężkiej cholery, nie mój tekst. Jako megaloman zwyczajny prosty, rad bym rozdmuchiwać swe rzekome zasługi i mniemane przymioty w nieskończoność. Niestety, tli się jeszcze we mnie ostatnia iskierka przyzwoitości, która każe mi odpowiedzieć na wyzwanie rzucone przez kolegę Kożucha, a wyzwanie to nieliche. Po wstępnej obróbce treningowej każdy, nawet ostatni tuman, potrafi pokonać dystans maratoński, a to z tej prostej przyczyny, że czynność ta angażuje zwoje mózgowe w stopniu symbolicznym. Natomiast zrozumieć sens podejmowanych wysiłków egzystencjalnych (również biegowych) w powiązaniu z otaczającą nas rzeczywistością, przy jednoczesnej negacji prób złudnego, pojęciowego oddzielania jednego od drugiego, to zadanie arcytrudne. Jackowi się to najwyraźniej udało.
Ludzie zapytują (skądinąd pytanie to bardzo trafne): „Jaka jest różnica pomiędzy biegiem niezorganizowanym, a nie zorganizowanym?”. Odpowiadam: jak wynika z definicji słownikowej, bieg niezorganizowany, to bieg chaotyczny, charakteryzujący się daleko posuniętym rozkojarzeniem uczestników, tudzież organizatorów. Bieg nie zorganizowany, to taki, którego ktoś nie zorganizował.
Kolega Jacek postanowił bez zwłoki zdobyć ów ginący we mgle, niezdobyty (zdawałoby się) szczyt i po mistrzowsku unikając pułapek myślenia pojęciowego, zwrócił uwagę czytających na desygnat. Tyle, że najpierw trzeba go było samemu dostrzec i w tym właśnie przejawia się geniusz twórcy omawianego tekstu. Ileż to razy patrzyłem na mentalne męki egzaminowanych studentów. Profesor krzyczał: „Na miłość bogów, których tu nie przywołam, chwyć pan swój nos! No, co pan czuje?!?”. Spocone myszki zwykle bąkały pod nosem: „Nos”. „Akurat! Pała! Proszę się przygotować na egzamin poprawkowy. Ma pan sporo do przemyślenia, więc proszę zacząć natychmiast. Litości nie będzie”.
Ach i och! Gdybyś tam wtedy był, Jacku…
Jak zatem mógłby wyglądać modelowy bieg niezorganizowany? Na przykład tak. Ustawiamy zawodników w kilku rzędach. Kostki numerów nieparzystych i parzystych pętamy solidnie, no, powiedzmy majtkami. Wszyscy zawodnicy mają przewiązane oczy i bez względu na płeć obuci są w za duże kozaki damskie á la wczesna Helena Vondráčková. Każdy lewy but numerów nieparzystych został uprzednio pozbawiony obcasa. Te na prawej nodze pozostają cacy. Numery parzyste cieszą się przywilejem startu w obuwiu kompletnym, natomiast zostają zobligowane do nadzorowanej przez komisję sędziowską samodzielnej aplikacji w zadek uprzednio nadgryzionej papryczki chili. Nadgryzanie papryczek po aplikacji, choć trudne technicznie, nie jest regulaminowo zabronione. Ostatecznie zawsze można prosić o pomoc kolegę/koleżankę z pary. Ewentualne zguby należy uzupełnić w punktach „ostrego pakowania” ustawionych wzdłuż trasy biegu. Przekraczanie linii mety bez papryczki skutkuje dyskwalifikacją. Gotowi do startu? Start!
Jak widać, bieg niezorganizowany wymaga wielu zabiegów organizacyjnych. A co z biegiem nie zorganizowanym? A, to już zupełnie inna historia. By móc zgłębić tajemnice biegów nie zorganizowanych, trzeba by pierwej odwiedzić Jaskinię Platona i przestać udawać, że się nie śpi.
Dziękuję Ci, Jacku. Wysoko podbiłeś stawkę.
Oryginalny tekst kolegi Kożucha znajduje się tu:
http://www.maratonypolskie.pl/mp_index.php?dzial=2&action=44&code=38917
Gorąco polecam.
Blog moga komentować tylko Przyjaciele autora
snipster (2013-12-10,09:45): obejrzyj teledysk "The Prodigy - Voodoo People (Pendulum Remix)", tam też jest pewien model biegu ;]
|
