2011-12-11
Dostęp do
wpisu:
Publiczny
| Wspomnienie o Jurku. (czytano: 730 razy)
W środę 7 grudnia po ponad rocznej walce z nowotworem złośliwym żołądka odszedł z tego świata mój teść, Jerzy, którego traktowałem jak własnego Tatę. Odszedł w pokoju, po sakramentach, w otoczeniu najbliższej rodziny, w objęciu żony, która dziękowała mu za wspólnie spędzone życie, za miłość i jego ciężką pracę. Nie bał się śmierci. Wierzę, że jest teraz w lepszym świecie u Pana Boga, gdzie już nie ma cierpienia.
W tym miejscu było moje obszerne wspomnienie o Tacie, ale ponieważ Tato całe życie był bardzo skromny i na prośbę najbliższych zachowałem je tylko dla najbliższej rodziny.
Ktoś może powiedzieć, że Tata przegrał swoją walkę, że pokonała go choroba. Ale ja tak nie uważam. On walczył przez cały czas, pokładał nadzieję w każdej chemii jaką brał, w każdej operacji jakiej się poddał i nie skarżył się na swój los, ani cierpienie, które było ogromne. W moich oczach on jest zwycięzcą. Każdego z nas czeka śmierć i nikt przed nią nie ucieknie ani się skryje. W moim odczuciu, ważne jest jak się przeżyło ten czas jaki był nam dany na tym świecie. I myślę, że Tata uważał podobnie.
W jego porfelu po śmierci znaleźliśmy z Mamą dwie kartki z cytatami, które wiele mówią:
„Być zwyciężonym i nie ulec to zwycięstwo. Zwyciężyć i spocząć na laurach to klęska” i „Może Ci się wydawać łatwe to << Bycie naprawdę sobą >>, ale w istocie stanowi to największe wyzwanie jakie stawia przed Tobą życie”. I Tato właśnie tak żył i odszedł jako zwycięzca. Mało mówił, ale dał przykład całym swoim życiem.
Wczoraj odbył się Taty pogrzeb i jeśli można w ogóle tak powiedzieć o pogrzebie, to był to piękny pogrzeb. Bardzo wiele osób przyszło się z Tatą pożegnać i pomodlić za niego. Cała wielka rodzina, wielu znajomych i współpracowników. Przyszli nawet sąsiedzi i ci, którzy kiedyś byli jego sąsiadami.
Na końcu naszego życia każdemu przyjdzie zdać z niego relację przed Bogiem. I nie będzie brane pod uwagę ile pieniędzy zostało na koncie, ile budowli pozostało po nas na ziemi, ale tylko i wyłącznie ile w tym naszym życiu było miłości. A tłum ludzi na pogrzebie Taty i ich smutek świadczył o tym ile jej było w jego życiu.
Na zdjęciu właśnie Tato ze swoją ukochaną wnuczką, dla której gdy tylko dziadzio był w pobliżu, reszta świata mogła nie istnieć.
I jeszcze jedna moja refleksja. Jeśli kiedyś spadnie na mnie takie bolesne i trudne doświadczenie jakiego doznała Mama podczas całej choroby Taty (opiekując się nim, pielęgnując go, czuwając przy nim, bezradnie patrząc na jego cierpienie) chciałbym tak zdać ten egzamin z miłości jak ona...
Blog moga komentować wszyscy zalogowani czytelnicyDodaj komentarz do wpisu
PiterSport (2011-12-11,18:53): Przyjmij moje szczere kondolencje.
jacdzi (2011-12-11,20:10): Okazcie teraz szczegolne cieplo i uczucie Mamie, ona teraz tego napewno bardzo potrzebuje. A Wam zycze sily.
miriano (2011-12-11,22:58): .............
Mufat (2011-12-20,22:20): Trudno coś sensownego w takiej chwili powiedzieć czy napisać. Współczujemy Wam bardzo, bo sami przez to przeszliśmy 3 lata temu...Trudno się z tym pogodzić, ale nie da się nic zrobić. Trzeba żyć dalej...
euro40 (2011-12-22,21:48): W czasie Świąt bądźcie wszyscy razem, dla mamy będzie to ważne. Ja też kilka lat temu pochowałem teścia. Wyrazy współczucia.
ddrapella (2012-01-09,20:59): Tomku, przeczytałem te piękne słowa dopiero dziś, z dala od kraju i Rodziny. Dumny jestem, że tak postrzegasz sens życia i taki masz system wartości. Dziękuję Ci/Wam, jak godnie przeszliście przez ten bardzo trudny czas.
|
